Taldeko argazki elkarrizketa!

Taldekide bakoitzaren argazki elkarrizketa ikusi eta konparaketa bat eginez, 10 ekintza edo momentu aukeratu ditugu. Une hauek teknologia erabiltzen ez dugunean egitea gustatzen zaiguna erakusten dute. Ez dugu argazki bakoitza azalduko, bakoitzak argazki-elkarrizketa pertsonalean ekintza hori aukeratzearen zergatia idatzi dugulako iada eta interesa izanez gero, argazki elkarrizketa indibidualak ikusteko aukera duzuelako!

1-KIROLA

2-JATEA

3-LAGUNAK

4-FAMILIA

5-UDARA

6-BIDAIATZEA

7-ERRUTINA APURTZEA

8-MUSIKA

9-LO EGITEA

10-TONTOARENA EGITEA

Ariketa: Teknologiaren erabilerarik egiten ez duzun zure 10 ekintza gustukoenak.

Lana burutu ostean, egindakoari erreparatu diot eta gogoeta egin ondoren zeozertaz ohartu naiz. Ariketaren ondorengoa izango balitz ere, nire lana berdin-berdina izango litzatekela.

Ariketa: Teknologiaren erabilera egiten duzun edo ez duzun zure 10 ekintza gustukoenak:

LAGUNEKIN EGOTEA

FAMILIAREKIN EGOTEA

 BIDAIATZEA

NATURAZ GOZATZEA: MENDIRA JOATEA

HONDARTZARA JOATEA

 ESKULANAK EGITEA

KIROLA EGITEA

LASAITASUNEAN EGOTEA

 SUKALDATZEA

JATEA

Eta hau guztia egin ahal izateko oso gustuko dut noski......

 LO EGITEA

NIRE LEHEN PRAKTIKALDIA :)

Kaixo lagunok!
Jada ba dira aste batzuk azkenekoz nire bloggean zeozer idatzi nuenetik... egia esan nire lehenengo praktikaldia dela eta nahiko lanpetuta ibili naiz eta ez dut izan tarterik behar bezala idazteko. Honegatik, orain arteko esperientzia kontatzeko asmoz, astez aste joango naiz bizitakoa azaltzen.

Lehenik eta behin, Irurako Ikastolako LH.4 B mailan ari naizela burutzen nire praktikak esan beharko nuke. Ikasgela hau, 16 ikasle alproja maitagarriz osatuta dago eta tutore bezala Eider andereñoa dute. Ni Anoetako Herri Ikastolan ikasia naiz eta hain zuzen bi Ikastolak elkarlanean aritzen direla kontutan izanik, bertako giroa ez zait horren arrotza egin. Gainera, Irurako Ikastolako hainbat irakasle lehenagotik ezagunak nituen. Onartu beharra daukat faktore hauek nire urduritasunak zertxobait baretu zituztela hasieratik.


Hala ere, lehenengo aldiz ikasgelaren aurrean azaltzeko unea urduritasunez eta emozioz beteta hartu nuen. Lehengo aldia zen "irakasle" modura arituko nintzela eta ezjakintasuna zen nagusi nire barnean. Hasieran, nora jo edo zer egin ez nekiela nenbilen gelan zehar baina egia esan segituan hasi nintzen parte hartzen ikasleekin batera. Hauek, zeozer berria bezala ikusten ninduten gelan eta hainbat galdera egiteaz gain, nire laguntza jasotzea edo beraiengan atentzioa jartzea gustuko zutela ohartu nintzen. Ikasgela honetako haurrak, oso irekiak eta hiztunak direla esan beharra dago eta honek asko laguntzen du bertan integratzeko garaian. Hasieratik ez dute inongo erreparorik izan niregana zuzentzeko garaian eta horrek lasai eta ozik sentitu arazi nau orain arte izan ere, praktikaldia askoz eramangarriagoa izatea baldintzatu didate. Eiderrek ere zer ikusi handia du horretan noski, bera  izan baita bere ikasgelan parte hartzeko nigan konfidantza jarri duen lehena. Edozein zalantza edo estuasunen aurrean laguntzeko erabat prest azaldu zitzaidan lehenengo momentutik eta hori asko eskertzeko zerbait delakoan nago.
Honen adibide dira azpian ikus ditzakezuen opari eta marrazki sortak, egonaldi hau benetan ahaztezina izango den sentsazioa izatera bultzatzen duten oroigarriak <3

Esan bezala, ez nuen denbora asko behar izan gelan irakasle bat gehiagoren moduan sentitzeko eta edozein arazori konponbidea bilatzen saiatzeko. Gelan lasaitasun osoz ibiltzeko askatasuna sentitzen nuen bai ikasleei laguntzeko garaian eta baita portaeraren bat zuzentzeko garaian ere. Aste bikaina izan zen lehenengo hura!




Bigarren astean berriz beste sentsazio mota batzuk bizi ahal izan nituen. 16 ikasleren aurrean bakarrik geratzeko aukera izan nuen. Nahiz eta ikasle kopurua handia ez izan, momentuan gelan 1000 haur zeuden sentsazioa nuen batzuetan izan ere, Eiderrek atea zeharkatu bezain laister, iskanbila zen nagusi gela hartan. Orduan bai aurkitu nintzela zer egin ez nekiela, ikasleen zalantzak argitzen saiatzen ari nintzen bitartean, beste batzuei jator portatzeko besterik ez nien errepikatzen. Egoera hau behin baina gehiagotan errepikatu zen astean zehar eta nahiz eta asko baloratu dudan esperientzia eta asko ikasi dudan uneak izan diren, benetan nekatzen duten momentuak direla esan beharra daukat. Beharbada honegatik egin zitzaidan bigarren aste hau horren interesgarri baina neketsu aldi berean, gora beheraz betetako egunak izan zirelako.

Hala ere, ikasleek benetan momentu onak eta dibertigarriak bizi arazi dizkidate beraiekin batera. Batzuetan arriturik uzten nautela esan behar dut dituzten bururapen eta buruausteekin, eta hori da benetan atsegin dudana haur hauetaz!

Orain, hirugarren astean murgildurik nabil eta beraz aurrerago emango dizuet honen berri. Baina aurrerapen modura, jada hainbat bizipen berri ditudala kontatzeko esan behar dizuet, eta besteak beste, lehenengo aldiz azterketa bat zaintzeko aukera izan dudala eta ostiralean irteera bat izango dugula! Ea zer dudan kontatzeko beraz aste honen amaierarako! :))

AMARA BERRI

Amandok, Amara Berriko ikastetxeari buruzko hitzaldia eman zigun aurreko asteartean (2015/09/22), IKT-en inguruan zentratuz nagusiki eta berak esandakoa laburbilduko dut ondorengo lerroetan.

Lehenik eta behin, eskolako antolaketari buruz hitz egin zigun, Amara Berri Sistema izenez ezagutzen dena. Eredu tradizionalaren albo batera utzi eta proiektu bidez egiten dute lan. Zikloetan egiten dute lan, hau da, adin tarte desberdineko haurrak elkarrekin egoteko aukera dute, zaharrenek txikiagoei gauzak irakatsiko dizkietelarik. Lana txokoetan burutzen da eta departamendu ezberdinak daude; irakasle bakoitzak gela finko bat du eta haurrak gelaz gela mugitzen dira. Horrezgain, ez dituzte hain ohikoak diren testu-liburuak erabiltzen, liburutegian eta interneten oinarritzen dira ikasleak lana egiterako garaian. Amara Berriren kasuan liburutegia ez da gela berezi batean kokatzen, liburuak haurrak erraz erabiltzeko moduan daude kokaturik, edozein tokitan. Proiektu bidez lan egitearen abantailetako bat egiten den orok “zertarako” bat duela da; honi esker, haurrak ekintzaren balioaz jabetzen dira eta gogotsu egiten dute lan.

IKT-etan zentratuz, hedabide ez berdinak erabiltzen zituztela esan zigun Amandok. Hedabide hauek ikasleek kudeatzen dituzte, eurak dira telebista, irratia, prentsa eta txikiweb aurrera eramatearen arduradunak. Hedabide hauek erabiltzearen helburuetako bat, egiten diren lanei zentzu bat, irteera bat ematea da. Beste helburu garrantzitsu bat teknologia berrien munduan sakontzea, aplikazio ezberdinak ezagutu eta probatzea, nola erabili behar diren ikastea…

IRRATIA: irratiko saioa auzoan entzun daiteke FM 107.2 jarri ezkero, eta baita Amara Berriko web orrialdean ere. Teknikariak edo arduradunak 2.zikloko 2 ikasle izaten dira, eurak sortzen dute saioa.

PRENTSA: Amara Berri Egunkaria (ABE) argitaratzen dute. Egunkariak atal ezberdinak ditu, azala, elkarrizketa, eguraldia, kontu-kontari, gu ere idazle, lumaren kilima, saski naski eta denbora pasak hain zuzen ere. Egunero irakurtzen da fotokopiatuta eta arduradunak 3.zikloko 4 ikasle izaten dira. Egunkaria egin ahal izateko, irakasleen laguntza izateaz gain, bilerak ere egin behar dituzte.

TELEBISTA: tresna zoragarria da haurrak euskaraz, erdaraz edo ingelesez modu natural batean hitz egiteko. Grabatzeko eta editatzeko aukera dago eta lan hau egiteko arduradunak 3.zikloko 4 ikasle izaten dira. Telebistako saioa gela guztietan ikus daiteke eta web-ean ere publikatzen da etxekoek ere ikus dezaten.

TXIKIWEB: web orrialdeak atal desberdinak ditu, ongietorria, artisten galeria, argazki albumak, ABI telebista eta ABI irratia esaterako. Webmasterrak edo web arduradunak 3.zikloko ikasleak izaten dira.

Lehen esan bezala, Amara Berrin zikloka egiten da lan. Hedabideei dagokienez, zikloka eta bikoteka egiten dute lan eta 2 egun eskaintzen dizkio bakoitzak lan honi. Modu honetan arituz, lana kate moduan egitea lortzen da. Honek esan nahi du lehenengo aldian ikasi egiten dela gauzak egiten eta bigarrenean irakatsi. Adibidez: lehenengo egunean Manuelek Joni erakusten dio, bigarrenean Jonek Maiteri erakusten dio, hirugarrenean Maitek Edurneri…

Ikasleak gogotsu aritzen dira lanean modu honetan, askatasuna dutelako. Amandoren ustez eta Amara Berriko Sistema erreferentziatzat hartuz, irakasleak “txapa” botatzean ikasleek ez dute ikasten eta beraz, irakasleek ez dute irakasten. Hona hemen ikasleek esperimentatuz, askatasunez eta autonomiaz lan egitearen garrantzia. Modu honetan ematen da benetako ikaskuntza prozesua, egiten denari erabilgarritasuna edo zerbaiterako baliagarria dela ikusi eta norberak esperimentatu eta gustatzen zaiona eta ez zaiona ezagutu, nahi duen bezala diseinatu… hori da guztion artean lortu behar dugun irakaskuntza-ikaskuntza prozesua.

Hauxe izan da guztia lagunok!

ADUNAKO HERRI ESKOLA

ADUNAKO HERRI ESKOLA

Irailaren 29 an, asteartea, Iñaki Pagolaren bisita izan genuen unibertsitatean. Iñaki Pagola, Adunako eskolako irakaslea dugu, eta bertako hezkuntza sistemaren eta dituzten IKT baliabideen inguruko hitzaldi paregabea entzuteko aukera izan genuen.

Aduna Gipuzkoako barnealdean aurkitzen den 400 biztanleko herri bat da eta bertan, 68 ikaslez osatutako Adunako eskola txikia aurki dezakegu. D eredua duen Eskola Txiki eta euskalduna dugu Adunako eskola. Eskola honen antolamendua ordea beste eskolengandik desberdina da. H.H. 2 tik L.H. 1 era bitartean dauden haurrak talde bakar batean biltzen dira eta 12 besterik ez daude. L.H.2 eta L.H.3 ko ikasleak ere elkarrekin ikasten dute eta 15 ikasleko taldea osatzen dute. Eta azkenik, L.H. 4-5 eta 6 ko ikasleak ditugu, 11 denera.

Baina ezaugarri hau, ez da Adunako eskola beste ikastetxeengandik desberdintzen duen bakarra. Bertan, ikasleek proiektuen bidez egiten dute lan. Hau da, gai desberdinak lantzen eta aztertzen dituzten proiektuez osatuta dago beraien ikaskuntza prozesua. Hezkuntza proiektu hauek, Ikaskuntza Kooperatiboa, Agenda 21, Hezkuntza Marko Hirueleduna, Adin aniztasuna eta Eskola 2.0 eta IKT Heldutasun ereduan oinarritzen dira. Hau guztia aurrera eramateko, IKT en erabilera anitza egiten dute, eta zer ikusi handia du horretan eskola honek duen heldutasun eredu maila aurreratuarekin. Baina, zer da ikastetxe baten IKT heldutasun eredua? Ikastetxe baten IKT heldutasun eredu mailak, zentro horrek duen digitalizazio mailarekin lotuta dago.

Adunako eskolan, Koaderno digitalen erabilera egiten dute irakasleek. Koaderno digitala, egin beharrekoak zehazteko, landutako konpetentziak biltzeko, lantzeko moduak azaltzeko, helburuak zehazteko…balio digun dohaineko baliabidea da. Bertan lehenago aipatutakoaren inguruko hainbat datu bildu ditzakegu eta dataren arabera sailkatu eta ordenatu. Gainera, edonon erabili dezakegun baliabide da eta edozein momentutan eskuratu dezakeguna. Ikasleen ebaluazioen inguruko argibideak ere idatzi ohi dituzte bertan eta beste irakasleekin partekatzeko aukera ere badugu.

Ikasleei dagokienez, ez dute arkatza eta papera ia erabili ere egiten. Horren ordez ordenagailuak, tabletak eta beste hainbat baliabide erabiltzen dituzte. Gainera, irakasle eta ikasleek osatzen duten Classroom izeneko plataforma dute. Honen bitartez, ikasleek ordenagailuz egiten dituzten lanak partekatu ditzazkete irakaslearekin eta honek, orri horretan bertan zuzenketak egin ditzazke. Bestalde, irakasleak ere hainbat gauza partekatu ditzake bertan, bai bideoak, testu interesgarriak, irudiak… ikasleenganaino iristeko.

Tresna hauetaz gain beste hainbat baliabideren erabilera ere egiten dute, Google +, Drive, Calendar… esan dugun bezala teknologiaren munduan oso aurreratuta dabiltza. Gainera, lehenago aipatu bezala beraien irakasteko metodologia proiektuetan oinarritzen da. Horretarako, bideoak edo antzerkiak ekoizteko ohitura dute askotan izan ere, haurrak ikasten duten bitartean dibertitzeko aukera dute. Gehienetan ikasleek beraiek proposatutako ekintzak ematen dituzte aurrera irakaslearen laguntzaz, erabateko elkar lanean diharduten eskola bat osatzen dutela esan genezake.

Azkenik, Iñaki Pagolak Adunako Herri Eskola guztiaren izenean adostutako ideia bat luzatu zigun; “Gure ustez, kalean edo gizartean dauden berrikuntzak eskolan egon behar dute”. Honekin, eskolak ere munduarekin batera erabateko berrikuntzan jardun behar duela ulertzen dugu, inongo momentuan atzera geratu gabe, eta hauxe da gizarte osoan, edo hezkuntza munduan behintzat zabaltzea nahiko genukeen pentsaera.

Teknologia berrien inguruko taldeko ondorioak.

Norberak gure ondorio propioak atera ostean, taldea elkartu, iritziak partekatu eta konklusio amankomun batzuetara iritsi gara teknologiaren inguruan. Hainbat gai landu ditugu, aisialdia, hezkuntza eta generoa besteak beste, eta hauek nola dauden harremanetan teknologiarekin.

Gaur egun lehen baino teknologia gehiago erabiltzen dugu; esaterako, gu haurrak ginenean ezkutaketara, futbolean edo aita ametara jolasten genuen herriko plazan eta parkean. Orain, aldiz, gauzak aldatu egiten dira. Herriko plazara eta parkeetara begiratu eta bertan ikus ditzakegu 5-6 urte besterik ez dituzten haurrak gurasoen mugikorrekin edo tabletekin jolasean. Guk ez genuen horrelako teknologiarik behar ondo pasatzeko, nahikoa genuen arratsaldea lagunekin polizia eta lapurretara jolasten igarotzea. 5-6 urteko haur hauek mugikorrekin jolastearen errudunak gizartea eta gurasoak dira, teknologia askoz ere sartuago baitago gure bizitzetan orain. Horregatik, lehen ez genituen ikusten gure gurasoak tabletekin, baina, gaur egun hala ikusten dituztenez, helduen eredua imitatzen dute.

Horrez gain, konturatzen gara hezkuntzan geroz eta teknologia gehiago erabiltzen dela. Eskoletan ordenagailuak erabiltzen badituzte, ezin diegu eskatu haurrei hortik kanpo ez erabiltzea, azken batean, eskolan ikasitakoa eskolaz kanpo ere aplikatzen baitute. Aldeko eta kontrako iritziak egon arren, teknologia garatzen doan heinean, hezkuntzak ere aurreraka joan behar du, horregatik, egokia iruditzen zaigu horrelako baliabideak sartzea hezkuntzan, hori bai, dena bere neurrian, oreka bat mantenduz.

Gainera, gure aisialdian teknologiarekin lotuta, genero ezberdintasuna nabarmena dela ohartu gara, desberdintasun ugari daudela. Adibidez, aisialdiarekin lotuta askoz ere aukera gehiago ematen zaizkie mutilei neskei baino, bideojokoen munduan sartu eta bertan murgiltzeko.

Nahiz eta txikitan ez konturatu, ezberdintasun hau argi eta garbi ikusten da telebistan eta iragarkietan; esaterako, “cooking mama” eta horrelako sukaldaritzako edo haurrak zaintzeko jolasen iragarkietan beti neska bat agertzen da, eta alderantziz agresibitatea, tiroak eta kirolekin erlazionatutako jolasetan, gehienetan mutila. Honi, “gameboy advanced sp girls edition”-en iragarkia gehitu geniezaioke, hau arrosa zen. Zergatik neskona arrosa?

Gizartea pixkanaka honetaz ohartzen ari dela uste dugu, kontzientzia apur bat hartzen ari dela, guk badugu esperantza hau aldatuko dela, pixkanaka eta mantso baina iritsiko dela aldaketa, denon laguntzarekin.

Bestalde, gure ustez, honek ez du denongan eragiten, eragina izugarria izan arren eta gu neskak izanik, grand theft auto edo call of duty-ra jolastuak gara.

Azkenik, teknologiak komunikazioan izan duen eraginaz hitz egingo dizuegu. Komunikatzeko moduak pila bat aldatu dira gaur egun. Adibidez, jendea ez da kapaza aurpegira hitz egiteko, eta ondoren, sare sozialetatik izugarrizko elkarrizketa ematen dizu, oso sinpatiko dagoelarik, baina, ondoren, kalean gurutzatu eta ez dizu kasurik egiten. Azken finean, teknologiak sozializazioa mugatzen duela uste dugu, garai batean baina gutxiago sozializatzen garelarik, nahiz eta eguna whatsapp-etik jende ezberdinarekin hitz egiten pasatzen dugun. Esaterako, lehen autobusean edo trenean aldamenean esertzen zenarekin hitz egiten genuen, nahiz eta ez ezagutu, orain, aldiz, bakoitza geure mugikorren pantailei begira joaten gara, jolasten, musika entzuten, hitz egiten…  Azkenean, teknologiarekin eta sare sozialekin lortu dugu ez gaudela ez parean dugunarekin eta ez pantailaren atzean dagoenarekin.

Jarraian, movenote izeneko aplikazioa erabiliz, gure ondorioak bideo batean bildu ditugu:

Gure ondorioak Movenote-n.

Gainera, esandakoa biltzen duen mapa kontzeptuala ere burutu dugu:

Beraz, honako hauek izan dira “El ekipo A”-k atera eta eztabaidatu ditugun ondorio nagusiak teknologia eta hainbat arloren inguruan!

Taldeko Symbaloo- a

"El ekipo A" ko partaideek osatu dugun Symbaloo-a da ondorengoa. Bertan guk erabili ohi ditugun web orrialde eta aplikazioak dituzue ikusgai, inoiz erabili ez badituzue gomendatuko genizueke saltseatu eta probatzea!
Ondo izaan!

https://www.symbaloo.com/embed/ekipoa?

DENBORA LERROA

http://www.capzles.com/#/bd7cb5d7-3be0-4adf-ba0b-1ba114a3cb6d/

Hemen duzue nire symbaloo-a !

https://www.symbaloo.com/embed/lide?

PERSONAL LEARNING ENVIROMENT

TEKNOLOGIAK NIRE BIZITZAN ZEHAR

Kaixo lagunok!
Ni Lide Ansa naiz, 19 urte ditut eta Anoetan bizi naiz. Gaur, orain arteko nire ibilbide akademikoak jarraitu dituen urratsetaz hitz egingo dizuet gaur.
2 urte nituelarik,1998.urtean, haurtzaindegian hasi nintzen "Txaron gelan". Orduan oraindik teknologia berrien erabilera ez zen oso handia, izan ere, nahiko alor ezezaguna eta misteriotsua zen gizartean. Ordenagailuak erabiltzeko aukera ikastoletan urriak ziren arren, radio kaseteak bagenituen eta bertan jartzen zizkiguten abestiekin dantzan aritzen ginen. Bestalde, panpinak, baloiak, koltxonetak.... ere erabilgarri izaten genituen.

Jostailu horiek ziren eskolaz kanpo ere gehien erabiltzen nituenak. Behin haurtzaindegitik irtendakoan, parkera joan ohi izaten nitzen nire lagunekin jolastera eta orduak eta orduak igaro genitzazkeen han aspertu gabe. Nik, oso gustuko nuen panpinekin jolasean aritzea, lagunekin nahiz etxean bakarrik ibiltzeko enuen inolako arazorik.

Garai hartan edozerrekin entretenitzen ginen, ez genuen gauz gehiegiren beharrik. Onartu behar dut ordea, etxeko salan egoten nintzenean telebista piztuta izaten nuela gehienetan nahiz eta jaramonik ez egin bertan gertatzen zenari. Urte haietan bideo casetteak ziren gaur egungo DVD en ordezkariak, eta casetteak berriz CD- ena. Takolo, Prritx eta Porrotx-en emanaldiak 10 aldiz segidan ikusteko gai nintzen bideo casette haietan eta beste 20 aldiz berriz Hartz Txiki edo Heidi-ren abenturak.

Urte bat beranduago, 3 urterekin, 1999,  Haur Hezkuntzan hasi nintzen Anoeta Herri Ikastolan. Bertan aurkitu nuena jada beste mundu bat zen, izan ere, Ikastola batean egoteaz gain, urteak aurrera joan ahala hezkuntza ere aurrerapausoak ematen zijoan. Haur Hezkuntzako hiru urteetan zehar  fitxak, margolak, baloiak, sokak, arbela, ipuinak,gometxak....erabiltzeaz gain, ordenagailuak erabiltzen ere hasi ginen. Gogoratzen dut, hastean ordu batez, txandaka gelan genuen ordenagailu bakarrean ibiltzen ginela taldeka.Denok gogotsu egoten ginen gure txanda noiz iritsiko ote zen zai, izan ere, gelako ia inorrek ez zuen ordenagailu bat ikutuko hurrengoan berriro egokitu harte . Urtxintxa proiektuko jolasetan ibiltzen ginen bertan, urte bakoitzari zegokion pertsonaia agertzen zelarik. Joku horretan ibiltzeko aukerarik besterik ez ziguten ematen ordea, beraz ez zegoen ordenagailua gehiegi transtornatzeko arriskurik :P.

     

Haurtzaindegiko garaietan bezala, adin honetan ere arratsaldeak edozein modutara igarotzen genituen lagunartean. Bizikletak, patineteak, patiñak, sokak, gomak....edozerk balio zigun ondo pasatzeko. Teknologia tresnek ez zuten gure bizitzan leku handirik hartzen egia esan, ez baikenien ia kasurik egiten. 



Lehen Hezkuntzan hasi nintzenean, 2002 an, astean ordu batez informatikako klasea izaten genuen. Ordu horretaz gain, ordenagailuen erabilera oso mugatua izaten zen ikastolan. Salbuespen gutxi batzuetan bakarrik izaten genuen bertan informazioren bat bilatzeko aukera.



Eskolatik kanpoko orduak ordea urteen poderioz aldatuz joan ziren. Lehenengo zikloan, baloiak, sokak eta beste hainbat material izaten ziren jolas iturri nagusi oraindik. Gogoratzen naiz ordea, "Aitor Berritsu" izena zuten ordenagailuak eta antzekoak kalera ateratzeko ohiturarik ez bagenuen ere,  oso modan jartzen hasi zirela gure artean. Joku desberdinetan jolasteko aukera ematen zizuten ordenagailu edukaitzailea zen. Joku horiek ordea haurrei pentsa arazteko alor desberdinetako jokuak ziren; matematika, euskara, ingelesa, gaztelania.. lantzeko aukera zenuen modu dibertigarrian. 

Bigarren zikloan teknologia berriek oraindik ere esparru handiagoa artu zuten gure bizitzetan. Horretan eragin handia izan zuen gelako ia gehienek gure Lehenengo Jaunartzean jaso genituen oparietan. Neska gehienek eskuratu genuen  Game Boy bat, DiscMan-a edo MP3 a eta Kamara Digital bat. Mutilek berriz, argazkiak ateratzea ez zutenez oso gustuko,  PSP a edo Play Station-a sartu zuten beraien zerrendan. 

Ala ere,  tramankulu horiek erabiltzeko joerak aste betez besterik ez zigun iraun. Izan ere, hortik gutxira berriro ere herriko plazan genbiltzan korrika etxean genituenak ahaztuta.  Mutilak berriz noiz edo noiz aurki zenintzazkeen taldean bakoitza bere Game Boy edo PSP arekin jolasten banku bateaneserita  edo bestela norbaiten etxean Play Stationeko partida bat jolastera
 ere joan ohi ziren.




Etxean ere modernizatuz joan ginen, eta lehenengo ordenagailua irtsi zen. Ez zuen interneterako konexiorik ezta inprimagailurik ere, baina joku desberdinetan ibiltzeko aukera ematen zidaten eta baita musika entzutekoa ere. Gainera, bideo casetteak alde batera utzi eta DVD erreproduzitzailea erosi genuen eta autoa aldatu genuenez, CDak erabiltzen hasi ginen.

                                                  
Hirugarren zikloan lehenengo mugikorrak iritsi ziren gure eskuetara.  Orduan ordea ez genituen gaur egun aurkitzen ditugun super mugikorrak. Hasteko gehienek ez zuten kamararik, gaur egun ia ezinezkoa egiten zaigu pentsatzea kamararik ez duen mugikorrak existitzen direnik. Bloototh a ere gutxi batzuk izaten zuten, zorte pixka bat ekin infrarrojosa izango zuen... eta honen bidez elkar trukatzen genituen abestiak, argazkiak.... Jokuren bat edo beste ekar zezakeen baina ezer handirik ez.Eta Interneta, Internetaren erabilera erabateko misterioa zen. Ia inork ez genuen interneterako sarbiderik eta beraz ez genuen ez Watsapp -a ezta Interneta behar duen edozertan ibiltzeko aukerarik. 

Laburbilduz, deitzeko eta sms-ak bidaltzeko aukera besterik ematen ez zuten mugikorrak genituen. Adin horretako "umeen" artean oso modan jarri zen beste komunikatzeko tresna Messenger-a zen. Messenger-ak gaur egun dugun Watsapp-ak bezela ordenagailuz korreo elektronikoaren bidez bata bestearekin kontaktuan jartzea ahalbideratzen zuen. Horretarako ordea beharrezkoa zen Interneterako sarbidea izatea, eta nire ikaskide gehienek erabiltzeko aukera bazuten ere, nire zoritxarrerako etxean ez genuen horrelakorik.

2008. urtean, Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzan hasi nintzen eta ordenagailuen erabilera areagotu egin zen. Informatikako irakasgaian,  D.B.H 1. urtean batez ere ordenagailuaren barneko atalen kokapena eta funtzionamendua ikasten aritu ginen( prozesatzailea, disko gogorra, memoria, kableen irteera atakak...). Hurrengo urteetan ordea, ordenagailuak zituen programa ezberdinetan trebatu ginen. Baina asteroko ordu honetaz gain, L.H. en ez bezala,  beste hainbat irakasgaietan ere askotan jotzen genuen informatikako gelara informazio bila.

Gainera, ikasle bakoitzak ikastolako plataforman 
gure erabiltzaile izena genuen eta korreo 
elektronikoaren erabilera ere egiten genuen.
Bestalde, Anoetako Herri Ikastolan nire azken urtea zelarik, lehenengo arbel elektronikoak eta kainoiak jartzen hasi ziren ikasgeletan. esan beharra dago ordea, irakasle gutxi batzuk zirela hauen erabilera egiten zutenak, izan ere, beraiek ere ez zekiten oso ondo hauen funtzionamendua nondik nora zioan.

Eskolaz kanpo teknologia berrien erabilera gero eta handigoa zen. D.B.H. n hastearekin batera, gurasoek eskolako lanak egin ahal izateko Interneta izatea komeni zitzaidala ikusita, etxeko ordenagailua aldatu, berriago bat erosi eta Internetera sarbidea ezartzea erabaki zuten. 

Gauzak honela, behingoz Messenger-a egiteko aukera izan nuen nire lagunekin hitz egin ahal izateko. Honen atzetik, Tuenti etorri zen argazkiak publikatzeko eta lagunekin chateatzeko aukera ematen zigun plataforma. Neska eta mutil gehienok gure kontua genuen arren, neskek genuen bertan argazkiak esekitzeko ohitura. Izan ere, mutil gehienek ez zuten oso gustuko argazkiak ateratzearen kontu hori... Eta honekin lotuta kamara dun mugikorrak ezinbestekoak bihurtu ziren nesken artean, eta baita mutilen artean gero erabiliko ez bazuten ere.

Oraintxe bertan gogoan dudan beste teknologia aurrerapen bat, Renfe ko txartelak erosi ahal izateko tren estazioetan jarri zituzten makinak dira. Izugarrizko aldaketa suposatu zuen trenaren erabileentzat. Gazteok, teknologia berriekin kontaktu handiagoa izan dugula kontutan izanda, segituan ikasi genuen nondik nora zijoan hauen sistema. Helduek aldiz, gaur egun oraindik arazoak izaten jarraitzen dute txartela erosi nahi duten bakitzean izan ere zailagoa egiten zaie honelako makinetara ohitzea eta gehienek nahiago dute lehengo sistema. Egia esan ulertzekoa da jende helduaren posizionamendua hori izatea, izan ere, zaila izan behar dut bat-batean honelako berrikuntzetara amoldatu behar izatea inolako azalpenik jaso gabe.

Ikastolako ziklo hau amaitu ostean, Tolosako Laskorain Ikastolan jarraitu nituen nire Batxilergoko ikasketak. Bi urteetan zehar(2012-2014), irakasleak agintzen zuenean, ordenagailu eramangarrien erabilera egiten genuen informazioa bilatzeko. Batxilergoko bigarren urtean berriz, IKT irakasgaia genuen hautazko modura eta hauxe aukeratu nuen. Programa berri batzuen funtzionamendua irakatsi baziguten ere (excell soilik oroitzen dut), esan beharra dago jada Anoetan ikasi genituen hainbat gai landu genuela.                                                 Batxilergoan hasi nintzen hil berean,  nire mugikorrera ere interneta iritsi zen. Ordurako, egun horren erabilia den Whatsapp a modan zegoen. Izugarrizko "boom" a izan zen aplikazio hau gizartean. Ordura arte mugikorrak deien edo sms bidez soilik komunikatzea ahalbideratzen zigun, orain ordea gure aukerak zabaldu egin ziren. Gainera, edonoiz, edonon eta edonorekin dohan hitz egiteko aukera ematen zigun eta baita argazkiak, musika nahiz bideoak elkarren artean trukatzekoa ere. Neska edo mutil, gazte nahiz heldu guztien eskuetara iritsi da Whatsapp a, eta askori ia ezinezkoa egiten zaigu aplikazio hau gabeko mundu bat imaginatzea oraintxe bertan.

Baina mugikorrean Interneta izateak ez zekarren abantaila hau soilik. Behar izan ezkero edozein informazio mota bilatzeko aukera duzu, baita bideoren bat edo ikusteko aukera ere, eta bestalde, edozein aplikazio mota deskargatu eta erabiltzea. Nire kasuan aplikazio erabilienak Instagram, Twitter, eguraldi iragarpenak egiten dituzten aplikazioak... bihurtu ziren. Hauen aukeraketa egiterako garaian mutil eta nesken artean desberdintasunak aurki ditzakegula esan daiteke. Dakidanaren arabera, mutilen mugikorrak hartu ezkero, gehiengoak, kirolekin eta jokuekin erlazionatutako aplikazioak izango ditu bertan. Mutilek entretenigarri modura mugikorrean instalatuta dituzten jokuetan jolasten aritzeko ohitura du. Neskek aldiz, nahiago dugu gure lagunen edo ezagunen argazkiak ikusten aritu eta gureak partekatu Instagram bidez, edo berriak jarraitu Twitter-aren bitartez.

Ordenagailuaren kontrola ere areagotzen joan zen nire kasuan behintzat. Internet ak ematen dizkizun aukera zabalak deskubrituz joan nintzen pixkanaka eta hainbat baliabideren onurak aprobetxatzen hasi nintzen. Bidaieien prezioak alderatzeko, Online bidezko erosketak egiteko, hainbat beherapen bilatzeko... tresna paregabea zela konturatuz,erabilera areagotu nuen.

Batxilerra atzean utzita, 2014-2015. ikasturtean Unibertsitatea etorri zen. Aurten bigarren urtea dudan Lehen Hezkuntzako Magisteritza graduan hasi nintzen. Eremu erabat berria deskubritu nuen hemen. Teknologiari dagokionez, harriturik geratu nintzen erabili beharko genituen interneteko orri nahiz aplikazio kopuruen berri izan nuenean. Lehenik eta behin, inork azalpenik eman ez zidan "eGela" famatua zegoen. Bat-batean irakasle guztiak eGela-z hitz egiten hasi zitzaizkigun honen nondik norakoa edo zertarako balio zigun azaldu gabe. Honi, G.A.U.R. aplikazioa ere gehitu zitzaion, beste tresna erabat ezezaguna. Baina ikasturtea hasi bezain laster atzean geratu nahi ez banuen behintzat, batean eta bestean saltseatzen hastea beste erremediorik ez zitzaidan geratu, eta gaur egun nahiko ondo moldatzen naizela uste dut nahiz eta orri batean nahiz bestean sartzen naizenero zeozer berria deskubritzen dudan. Bestalde, ikasleok ordenagailuen erabateko erabilera egiten dugu jada irakasgai guztietan bai ikasgelan eta baita hemendik kanpo ere.  Eta irakasleei dagokienez, hauek ere ia denek power pointak,  interneten aurkitutako hainbat artikulu, bideoak... ikusgai jartzen dizkigute proiektorearen bidez edozein momentutan. Hori ezinezkoa izango litzateke ordea teknologiaren alorraren inguruko ezagutzarik izango ez balute, baina urteak aurrera doazen einean,  teknologia aurrerapenak ere gehiago dira eta hezkuntza ere honi moldatzen ari dela ikusten dugu.

                              
                            


Ikasketetarako teknologia desberdinak erabiltzeko beharra beraz ez zen unibertsitatean igarotzen nituen ordetara soilik mugatzen. Etxean ere etengabeko erabilera egin behar izaten dut lanak burutzeko eta mugikorrean ere G.A.U.R. izeneko aplikazioa izateko beharra sentitu dut. Bestalde, korreo elektronikoari ere arreta gehiago izateko beharraz ere ohartu naiz, izan ere, edozein momentutan irakasleren batek edozerren berri emateko aukera du. 

                      
Beraz, gaur egungo egoerari begiratzen badiogu, nire hezkuntza metodologiaren eta oraingoaren artean desberdintasunak aurkitu ditzakegu. Ikusi besterik ez dago gaur egun 3 urteko ume batek ordenagailu baten, tablet baten, mugikor baten... aurrean hau manejatzeko erakusten duen abilezia. Era berean, Lehen Hezkuntzan ere jada Eskola 2.0 proiektua dela eta ikasle bakoitzak bere ordenagailu propioa du hainbat irakasgai aurrera eramateko. Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzan ere ordenagailuen erabilera geroz eta handiagoa da eta irakasleak ere teknologiaren alorrean formatuz doaz.
Teknologia erabateko aldaketan dago, honekin batera mundua eta noski, HEZKUNTZAK ere aldaketa hauen aurrean beti prest azaldu behar du aurrera jarraitzeko, ahalik eta hobekien funtzionatzeko.